Sincan Evde Masaj

Sincan Evde Masaj Yarını düşünerek, bir an sustu acılar içinde. Sonra en önemli

şey aklına geldi:

“Sizler ne…”

İlkin açıkça mevzuşamadı; fakat korku ve yalnızlık,

mevzuşmaya zorluyordu onu:

“Beni bulunca, ne yapacaklar?”

İkizler sustular. Ralph’ın altındaki ölüm kayası tekrar

çiçek açtı.

“Ne yapacaklar… Ah, Tanrım! Karnım aç…”

Kule gibi dikilen kaya, sanki sallandı Ralph’ın altında:

“Peki… Ne?..”

İkizler, doğrudan doğruya yanıtlamadılar bu soruyu:

“Artık gitmelisin, Ralph.”

“Kendi iyiliğin için.”

“Uzak kal. Ne kadar uzak kalabilirsen, o kadar uzak kal.”

“Benimle gelmez misiniz? Üçümüz beraber… Belki bir şey

yapabiliriz.”

Kısa bir sessizlikten sonra Sam, boğuluyormuş gibi

mevzuştu:

“Sen Roger’i bilmiyorsun. Korkulutur o…”

“… Şef de öyle… İkisi de …”

Sincan Evde Masaj

“… Fakat Roger…”

oğulların ikisi de donup kaldılar: Kabileden biri yukarıya

doğru tırmanıyordu:

“Nöbet tutuyor muyuz diye bakmaya geliyor. Çabuk ol,

Ralph!”

Ralph, dik kayadan aşağı kaymaya hazırlanırken, bu

buluşmanın hiç eğer olmazsa bir tek yararı olmasını istedi:

“Çok yakınlarda saklanacağım” diye fısıldadı. “Şu

aşağıdaki çalılıklarda. Oradan uzak tutun onları. Bu kadar

yakınları aramak hiç akıllarına gelmez.”

Ayak sesleri hâlâ biraz uzaktaydı.

“Sam… Bana bir şey olmayacak, değil mi?”

İkizler gene sustular.

“Al!” dedi Sam ansızın. “Bunu al.”

Aşağıya doğru bir et parçası itildi. Ralph eti kaptı.

“fakat ne yapacaksınız beni yakalayınca?”

Yukarıdan ses çıkmadı. Ralph, kendi sordurulmuş olduğu suali aptalca

buldu. Kayadan indi.

“Ne yapacaksınız…”

Kule gibi dikilen kayanın tepesinden, anlamı anlaşılmayan

bir cevap geldi:

“Roger, bir sopanın iki ucunu da sivri yaptı.”

Roger, bir sopanın iki ucunu da sivri yaptı. Ralph, buna bir

anlam vermeye çalıştı; ama veremedi. Öfkeye kapılıp, aklına

gelen küfürlerin tümünü sıraladı art arda; sonrasında, esnemeye

başladı. İnsan uykusuzluğa ne kadar vakit dayanabilirdi? Bir

yatak özledi; çarşaflar özledi. Fakat burada beyaz olan tek şey,

kırk ayak aşağıdaki kayanın çevresinde ışıldayarak ağır ağır

yayılan süt benzer biçimde beyazlıktı. Domuzcuk bu kayaya düşmüştü.

Domuzcuk her yerdeydi: Domuzcuk bu geçitteydi. Karanlık

ve ölüm, Domuzcuk’u korkunç yapmıştı. Ya Domuzcuk

kırılıp içi boşalan kafasıyla sulardan çıkıp, geri dönerse…

Ralph, sanki küçüklerden biriymiş gibi, hem sızlandı bununla beraber

esnedi. Elindeki değneği bir koltuk değneği gibi kullandı;

değneğe dayanarak, sendeleye sendeleye ilerledi.